Sądowe rozwiązanie umowy dożywocia

Umowa dożywocia

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego o dożywociu:

„Art. 908 [Umowa dożywocia]

§ 1. Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

§ 2. Jeżeli w umowie o dożywocie nabywca nieruchomości zobowiązał się obciążyć ją na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku, użytkowanie, służebność osobista oraz uprawnienie do powtarzających się świadczeń należą do treści prawa dożywocia.

§ 3. Dożywocie można zastrzec także na rzecz osoby bliskiej zbywcy nieruchomości.

Art. 913 [Zmiana dożywocia na rentę; rozwiązanie umowy]

§ 1. Jeżeli z jakichkolwiek powodów wytworzą się między dożywotnikiem a zobowiązanym takie stosunki, że nie można wymagać od stron, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności, sąd na żądanie jednej z nich zamieni wszystkie lub niektóre uprawnienia objęte treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę odpowiadającą wartości tych uprawnień.

§ 2. W wypadkach wyjątkowych sąd może na żądanie zobowiązanego lub dożywotnika, jeżeli dożywotnik jest zbywcą nieruchomości, rozwiązać umowę o dożywocie”.

Rozwiązanie umowy dożywocia

Zgodnie z poglądami piśmiennictwa prawnego: „»wypadek wyjątkowy« zachodzi tylko w sytuacji, gdy występuje element krzywdzenia dożywotnika oraz złej woli nabywcy nieruchomości. Zatem do rozwiązania umowy dożywocia nie wystarczy samo stwierdzenie, że strony umowy nie mogą dłużej przebywać w bezpośredniej styczności ze sobą, z powodu szczególnej roli, jaka jest przypisana umowie dożywocia. Sąd Najwyższy określa taką sytuację jako drastyczny przejaw uniemożliwiający dalsze bezpośrednie kontakty między stronami umowy, podając przykład porzucenia przez nabywcę nieruchomości bez zamiaru powrotu, co tym samym oznacza pozostawienie dożywotnika bez opieki i świadczeń, do których nabywca był zobowiązany z umowy. Takim samym przypadkiem może być wyjazd poza granice kraju bez zamiaru powrotu. Jednocześnie wyłącza się możliwość rozwiązania umowy dożywocia w sytuacji, gdy przyczyna złych stosunków między stronami tkwi po stronie innej osoby, zamieszkującej z dożywotnikiem” – A. Biały [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom V. Zobowiązania. Część szczególna (art. 765–921(16)), red. M. Fras, M. Habdas, Warszawa 2018, art. 913.

Zgodnie z Pana opisem stanu faktycznego mąż córki partnerki porzucił ją z małym dzieckiem, wyprowadził się i wniósł sprawę o rozwód. Nie wiadomo, gdzie zamieszkał. Nie partycypuje w kosztach utrzymania nieruchomości, a Panu zakomunikował, że teraz Państwa zniszczy finansowo. Państwa stosunki na zawsze się zepsuły i kontaktu nie ma żadnego. Nie wyobraża Pan sobie, aby opiekował się on Panem w razie choroby czy na starość. W naszej ocenie takie okoliczności dają Panu istotne argumenty w sprawie o rozwiązaniu umowy dożywocia, przy czym oczywiście o sprawie ostatecznie zdecyduje sąd.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.